Vreemdelingendossiers

Stille getuigen van het verleden

Natale Iuliano

Natale Iuliano is afkomstig uit Calabrië, een zonovergoten maar arme regio in het uiterste zuidwesten van Italië. Tijdens het interbellum is de streek nog feodaal gebied met boeren die de grond van landeigenaars bewerken. Natale wordt op zijn twaalfde wees en leidt een zwerversbestaan waarbij hij voor verschillende boeren werkjes opknapt. Kort na zijn huwelijk op jonge leeftijd breekt de Tweede Wereldoorlog uit en wordt Natale gemobiliseerd. Hij verzeilt in de Italiaanse divisies van het Duitse Afrika-korps tot hij in Egypte door Britse troepen krijgsgevangen wordt genomen. Van daaruit gaat het naar een gevangenenkamp in Indië, tot hij op zekere dag dwangarbeid in Engeland krijgt “aangeboden”. In 1946 wordt hij uit zijn krijgsgevangenschap ontslagen en keert hij huiswaarts. In Calabrië zijn de boeren intussen eigenaar van een eigen lap grond, maar de herverdeling van de bezittingen leidt niet tot meer welvaart. De landbouwplantages renderen ondermaats en Calabrië blijft een verpauperde regio. Op zekere dag komen afgevaardigden van het Belgische mijnpatronaat naar de regio om mijnwerkers te rekruteren. Natale besluit om op het aanbod in te gaan.

Natales bewogen voorgeschiedenis is niet gedocumenteerd in diens vreemdelingendossier. Zijn “administratieve levensloop” in België begint pas in augustus 1948, bij zijn aankomst in Genk.  Na vier jaar werk in de mijn van Zwartberg komen ook Natales vrouw en twee kinderen zich in België vestigen. Eén jaar later, eind 1953, wordt het echtpaar ingeschreven in het bevolkingsregister van Genk en verkrijgen ze het statuut van gevestigde vreemdeling. Het vreemdelingendossier is dan vrijwel afgesloten, al zal Natale tot zijn dood met zijn gezin in België blijven. Zijn rol als voorman van de Italiaanse gemeenschap in Zwartberg, als syndicaal afgevaardigde en organisator van een zitstaking bij het nieuws van de mijnsluiting wekken niet de belangstelling van de Vreemdelingenpolitie. Eind jaren 1960 zal Natale zijn belevenissen wel uitgebreid uit de doeken doen aan journalist Maurits Standaert voor diens intrigerende reportagereeks over migranten in Limburg.